گریه اگر کنم همی بهر تو گریه می کنم
ور نه ز دیده ام عبث اشک رها نمی شود
گرد حرم دویده ام، صفا و مروه دیده ام
هیچ کجا برای من کرب بلا نمی شود
ای بدن تو غرق خون، وی سر روت لاله گون
با چه خضاب کرده ای؟ خون که حنا نمی شود